Castros de Neixón

A orixe do primeiro deles está datado a finais da Idade de Bronce e as escavacións remóntanse ata principios do século XX, que permiten poñer en valor os restos de construcións de planta circular moi características da primeira Idade de Hierro. Pola súa banda, o Castro Grande foi ocupado con posterioridade, posiblemente tras o abandono do Pequeno, e conformou unha aldea protexida por unha serie de elementos defensivos como fosos e terrapléns. No complexo se aúnan tres elementos crave: a habitacionalidad, a metalurgia e os espazos rituais. É tal a importancia que atesoura que foron declarados Ben de Interese Cultural no ano 2011.