Petróglifos de Laxe de Agoeiro

A Laxe do Agoeiro sitúase preto da estrada, sobre un afloramento rochoso. É un lugar de fácil acceso, o que permite aos visitantes gozar dunha inmersión directa na historia da rexión. Neste xacemento pódense observar numerosos gravados, destacando principalmente as cazoletas (pequenas depresións circulares) que se distribúen por toda a roca. Con todo, o que realmente lle outorga un carácter único é a presenza de alfabetiformes, símbolos que non corresponden aos patróns tradicionais da arte rupestre galego, o que suxire unha posible influencia de culturas alleas á zona ou mesmo unha evolución local dos símbolos da Idade do Bronce. O achado destes símbolos tipo "alfabético" é significativo, pois, aínda que en Galicia abundan os petróglifos con motivos xeométricos e zoomorfos, os alfabetiformes son relativamente raros. Isto deu lugar a diversas teorías sobre o seu significado, algúns estudosos suxiren que poderían estar relacionados con formas de comunicación ou cunha codificación simbólica, quizais ligada a un sistema primitivo de escritura ou de representacións abstractas vinculadas á espiritualidade dos primeiros habitantes da rexión. A tan só 170 metros da Laxe do Agoeiro atópase A Pedra da Serpe, situada nun pequeno promontorio rochoso xunto á estrada. Neste afloramento pódense ver diversos gravados, entre eles un ofidio (serpe), e preto de corenta cruces, algunhas delas rexistradas dentro de círculos, o que xera unha interesante mestura de simboloxía prehistórica e elementos cristiáns, o que suxire un proceso de cristianización das crenzas pagás na rexión. A serpe gravada na roca é un dos elementos máis emblemáticos deste petróglifo e posúe unha carga simbólica moi profunda en diversas culturas ao longo da historia. En moitos contextos, a serpe é vista como un símbolo de transformación e renacemento, debido á súa capacidade para mudar de pel, o que se asocia ao ciclo da vida, a morte e a resurrección. Ademais, nalgunhas culturas antigas, a serpe era un símbolo de protección e saúde. Neste contexto, podería interpretarse como unha figura que ofrece protección contra o mal e, á vez, está vinculada aos ciclos naturais, como os ciclos lunares, que marcaban o renacer da vida. O trazo sinuoso da serpe tamén podería estar relacionado coas crenzas sobre a renovación cíclica do tempo, unha concepción que se atopa en moitas sociedades preagrícolas, onde os ciclos naturais como o da lúa ou as estacións do ano relacionábanse co renacemento constante. Esta idea de morte e resurrección é un tema recorrente na simboloxía prehistórica e nas crenzas das primeiras comunidades agrícolas. Xunto á serpe, atópanse as cruces, símbolos que se asocian comunmente coa relixión cristiá, pero que neste contexto poderían reflectir a transición dos ritos pagáns cara á cristianización da rexión. As cruces rexistradas dentro de círculos poderían ser utilizadas como símbolos de protección para as colleitas e os animais, un tema recorrente nas prácticas relixiosas antigas. Este tipo de símbolos de protección era común nos rituais agrícolas, onde se buscaba asegurar a fertilidade da terra e o benestar dos animais.